Letni dom McDermottów

Tego właśnie będzie dotyczył nasz spisek! Znaczy, spisek Cleeana przeciw Davdowi, w który Lo zostanie wciągnięta, jeśli zechce.
– Gdzieś indziej, gdzieś indziej... – westchnął Dave. – Taaak.
Tak, jak nie był to ulubiony temat Cleeana, tak nie był też Davida, który wstał leniwe z leżaka, podszedł do skraju tarasu i spojrzał na ocean.
– Dlaczego nigdy nie urządzasz tu wakacyjnych imprez, Lee?
Och, ktoś próbował zmienić temat. Ale pytanie, trzeba przyznać, było dobre.

Ooo! Spiski!
To bylo bardzo dobre pytanie na odwrocenie uwagi Lo!
- Wlasnie?
Spojrzala na Cleeana.

Cleean wzruszył ramionami.
– Mój ojciec urządza tu wakacyjne imprezy – odpowiedział.
W domyśle było, że takie raczej dla jego mugolskich kumpli.
– Ale mogę zacząć! – dodał.
Och, z pewnością zaczniesz, skarbie. Obiecuję ci to.

Pół roku? Nie zaczynałyśmy czasem grać w eee... lutym? Te ich wakacje to w ogóle słaba sprawa dla nas.
– Zawsze możemy zrobić przyspieszoną wakacyjną imprezę w jakimś cieplejszym miejscu – zaproponował Lee.
Walcie śmiało z propozycjami miejsc, ktoś z jego rodziny na pewno ma tam dom.

No semestr sie w australii zaczyna w polowie lutego chyba. Tak mi sie wydaje.
- W tym twoim sweterku cie nigdzie nie puszcze.
Ech, kobiety.

Czyli wakacje powinny być wcześniej.
– Jeśli tak bardzo ci przeszkadza, mogę go zdjąć teraz.

Rozesmiala sie.
- Moze poczekaj chociaz, az Dave sobie pojdzie?
Mrugnela.

Zaśmiał się cicho.
– W porządku.
Przysunął się do Lo i pocałował ją w szyję.
Dave był zajęty smuceniem się i gapieniem w ocean.

Biedny David.
- Ej, Dave.
Lo nie bylo go zal, wpadla po prostu na pomysl.
- A jakbys poprosil Pandore? Quidditch to taka dyscyplina koedukacyjna.
Nie ma damskiego i meskiego Quidditcha, nie?

David odwrócił się i spojrzał na Lolę, miał nawet coś odpowiedzieć, ale nie pozwolił mu na to wybuch śmiechu Cleeana.
– Pandora f a t a l n i e lata na miotle – powiedział.

Ojej. Lo nie wiedziala! Skad miala wiedziec?
- No to jakas inna dziewczyne. Przeciez ktoras z nich musi sie do czegos nadawac.
Co nie?

David zmarszczył brwi.
– Podoba mi się ten pomysł – przyznał. – Będę się musiał zorientować, która dobrze lata. Dzięki, Lo.
Uśmiechnął się nawet!
Lee za to wcale nie wyglądał na zadowolonego.

Czemu?
- A ty co sie tak krzywisz, hm?
Dobre pytanie!

Na odpowiedź Lola będzie musiała poczekać, aż Dave sobie pójdzie.
– Prochy przestają działać – odparł, uśmiechając się blado.
Nie wiem, czy David dał się nabrać, ale naprawdę nie chciał wracać do tematu, więc przezornie milczał.

Ale my nie lubimy czekac!
- Pojde po skrzata, co? Damy ci nowa porcje.
Pocalowala go w policzek i poszla.
Zaraz wroci?

Nie zdąży wrócić, bo chłopcy przyjdą do salonu. No, Dave przyjdzie, a Lee przykuśtyka, wspierając się na kuli i Davidzie. A potem wygodnie się rozsiądą (Lee na kanapie, żeby Lo mogła się dosiąść, Dave w fotelu) i rozpalą w kominku.

Jak slodko!
I co, beda ogladac telewizje?
Lo wrocila ze szklanka czegos obrzydliwego dla Cleeana i z kawa dla siebie,  a potem wygodnie usadowila sie na kanapie. Znaczy, wygodnie jak wygodnie, skoro nie mogla sie o niego opierac, nie?
To o czym rozmawiali chlopcy?

O jego ramię to spokojnie mogła się oprzeć, nie?
Chłopcy nie rozmawiali. Lee wyraźnie intensywnie o czymś myślał, a David był jakiś dziwnie melancholijny.

Okay, to pytamy:
- Cos sie stalo?
Dla odmiany teraz Lo nikt niczego nie mowi!

Cleean uśmiechnął się do Loli.
– David próbuje tylko wymyślić, która z dziewczyn może jednocześnie sprawnie latać i nie odwracać uwagi reszty drużyny.
Tak, mniej więcej właśnie o tym myślał Dave.

Lo ma odpowiedz na to pytanie.
- Daphne.
Tyle ze, no, Daphne jest glowna cheerleaderka?

Odpowiedź była dobra, jasne, ale główny problem nie leżał w tym, że Daphne jest cheerleaderką.
– Daphne mnie nienawidzi – stwierdził Dave.
Z wzajemnością.
– Nigdy się nie zgodzi – dodał.
No chyba, że poprosiłaby ją Lo?

Lo usmiechnela sie.
- Mnie nie odmowi.
Nie da sie ukryc.
- A jak Jane sie ucieszy, ze nie bedzie jej tyle siedziec na glowie!
Haha.

Dave jakby się nieco rozchmurzył.
– Masz rację, tobie nie odmówi – powiedział, uśmiechając się blado.
Zdziwiło go chyba trochę, że Lo chce mu to załatwić, ale może jednak nie powinno go to dziwić? Nie wiem już: oni się w końcu lubią czy nie?