Los Angeles

Lena podeszła spokojnie do biurka i tez sobie odpalila. Ja bym na miejscu Gilberta zrypala ja za palenie po tej akcji z zatrutymi fajkami, ale ona mnie przecież nie słucha.
- Zupełnie nie o to mi chodziło i ty to wiesz. Po prostu... Byłam mocno zmęczona i zdezorientowana.
Ale tym zachowawczym to sobie strzeliła sama w kolano. Zaczerwienila się.
- I wcale nie miałam na myśli problemu...
Nie miała. Ale to całkiem zrozumiale, ze był zachowawczy, przecież o mały włos by się przekrecila.

- Teraz nie jestes zmeczona i zdenerwowana, wiec moze powiesz mi, j a k i mezczyzna wykorzystalby zone w taki sposob?
Za dobrze go znam, powiedzialam Ci trzy posty temu, ze tak bedzie.

Potarla czoło.
- Jaki? Taki, który jest pewny, ze zona go kocha bez względu na wszystko.

Albo skurwiel, zapomniala dodac! Rece mu opadly, nieomal zgasil fajke na przypadkowej ksiazce, ale zreflektowal sie i zdazyl zniknac go w palcach. Zlapal ja za bluzke i przyciagnal blizej, chyba nie myslala, ze taki tekst nie bedzie slono kosztowac? Skoro juz byl przy tym, rozebral ja od pasa w gore i pospiesznie calowal.

Nie zapomniała. Świadomie pominęła te częśc.
No jasne, ze tak, czy on zapomniał, ze ona tez fajkę trzymała? Tez ja zniknęła w palcach, nikt tu nie chce pożaru.
Wyrwała się na chwile jego lapczywym ustom.
- A nie mam racji? - wydyszala.

- Myslisz, ze przesadzilem?
NIE NO, SERIO?
Rozpial jej spodnie i pchnal na lozko.

Pisnela cicho, kiedy padła na łóżko.
- Z wrzaskami? Nie mam pojęcia. Obaj wrzeszczeliscie równo.

Nachylil sie nad nia.
- O pewnych rzeczach trudno rozmawiac spokojnie.
Pytanie techniczne: czy ona leci na te jego agresje z zaskoczenia?

Myśle, ze tak.
- Pewnie tak, ale moze warto spróbować. Nie musimy przy okazji i my się kłócić.
Och, a ona ciągle taka ubrana.

- Nie klocimy sie.
Ktos tu ma spaczone pojecie klotni, a drugi ktos nie ma juz spodni.

Jaki zdeterminowany!
- Jak to nie, krzyczelismy - zauważyła bardzo przytomnie jak na fakt, ze była w samej bieliźnie.

- Klocisz sie ze mna?
Bez kitu, prawie dodal prosze. Powoli zsuwal z niej majtki.

Podniecalo go to? Jezu.
- To ty się klocisz ze mną.

Myslenie go podnieca.
- Przepraszam, ze musialas przeze mnie wziac eliksir.
Calowal ja delikatnie, schodzac cora nizej.

Zamruczala.
- W porządku. Nic się nie stało.
Znów miała palce w jego włosach.

Uslyszeli kroki na schodach, a chwile pozniej uprzejme pukanie i zaposzenie na kawe i ciastko, tak po francusku. Gilbert westchnal, pocalowal ja krotko i niechetnie zaczal sie ubierac.

Zachichotala.
- Za bardzo się ociagales, mogłam obudzić cię wcześniej.
Wciągnęła z powrotem majtki i sięgnęła po spodnie.

Och, nie, jak tak bedzie go zagadywac, nigdy nie zejda na dol! Powstrzymal impuls przeszkodzenia jej.
- Jak masz tyle energii, to wezme cie nad wode.
Lemot, teraz widze te wspolna ceche, ktora ma wiekszosc moich bohaterow.

Akurat się schylala po bluzkę, dlatego gwałtownie się wyprostowala słysząc uwagę o wodzie.
- Myslisz, ze jak mnie wrzucisz do wody, to ostudzisz mnie trochę?
Nie ostudzi. Ale chciałaby popływać.

- Ciebie tak.
Siebie nie. Dopial pasek i wyszedl do lazienki.

- Nie wydaje mi się - mruknęła, kiedy wyszedł.
Poprawiła szybko włosy, zaczekala az wróci i chyba poszli na dol?
Yay, rodzinne sniadanko.

Nie mam przy sobie kartki, to Ci nie naszkicuje, wiec sluchaj: schody maja dwa biegi i koncza sie korytarzem wychodzacyn wprost na drzwi wejsciowe. Po lewej jest spora kuchnia z duzym blatem i zlewem posrodku, pod oknem czesc sluzaca za jadalnie, a po prawej salonik z dwoma kanapami, tak skrotowo. Wszystko wykonane z podstawowych materialow, lekkie i zgrabnie rozmieszczone, Gilbert i jego ocd nie mogliby mieszkac w chaosie, od kiedy pamietal usilowal o wszystkim decydowac. Wchodzac do kuchni odruchowo pogladzil blat, nie powiem, co mu sie przypomnialo, w smutny sposob tesknil za tym miejscem. Steve byl milym czlowiekiem, wiec zrobil im jeszcze jajka sadzone, mowilam, ze nie bedzie tak zle, wyjawszy awanture. Gilbert sie rozbrykal, bo pocalowal go w policzek, chyba mial wyrzuty sumienia za tego pedala. Jasne, nie mial ojcu za zle, ze nigdy nie kochal matki, ale... ale mial, tyle ze nie z powodu preferencji seksualnych, a braku odpowiedzialnosci. Steve oberwal rykoszetem. I przy okazji wiesz juz, dlaczego Gilbert ma obsesje poprawnosci. Lena dostala kawe, ktora parzyl Gilbert, niech sobie usiadzie, gdzie chce, nikomu to nie robi, on wskoczyl na blat, w jednej rece trzymal filizanke, druga grzebal drewniana lyzka w jajkach, a Steve wyciagal ciastka z piekarnika. Latwo domyslic sie, kto Gilberta uczyl gotowac.

Ojacie. Nigdy nie myslalam, ze zabrne tak daleko.

Lena podziękowała pięknie za kawę, bo naprawdę miała na nią ochotę, nie chciała siadać, stanęła sobie więc przy blacie i obserwowała naprzemnian Gilberta i Steve'a. Trochę jeszcze była oszolomiona po tym, co usłyszała wczoraj, ale naprawdę nie dawała po sobie poznać. Napila się trochę kawy i nie wiedziała, co powiedzieć, chyba ma to po mnie.

- Siadaj, Lena, siadaj - zaswiergotal gardlowo Steve, obracajac sie. - Co tam? Ales ty blada. Zobacz, chwile bys pomieszkala z nami i od razu kolor zlapala, a nie.
Przylozyl swoje przedramie do jej, porownujac. W zestawieniu ze Stevem rdzenni Australijczycy wypadali blado.
- Opowiadaj, jak bylo w Vegas.
Uch. Lubie go, naprawde go lubie, uwielbiam gadatliwych bohaterow, bo sami sobie odpowiadaja.
- Zesmy kiedys jezdzili co roku, nie, Gilbo?
Eeech.
- Dobre czasy, dobre czasy.
Kurwa, on jest jak Silver. Gilbert tymczasem stroil miny za jego plecami, a gdy tylko ogorzaly grubasek na niego spojrzal, zrobil mine niewiniatka, caly Gibril.

Lena uśmiechnęła się uprzejmie.
- Zawsze byłam blada. Lubię słońce, ale nie cierpię się opalać.
Patrzyła co jakiś czas na Gilberta i powstrzymywała parskniecie śmiechem na te jego miny. Usiadła sobie przy oknie i popijala spokojnie kawę.
- Vegas było... Imprezowe. Szkoda, ze nie udało nam się wygrać fortuny, prawda, kotku?
Słodki uśmiech do Gilberta.