Los Angeles

Złapała się go, żeby nie stracić równowagi.
- Która właściwie jest godzina? Mam wrażenie, ze jesteśmy tu już ze dwa dni.
Za długo, za długo, trzeba ich wziąć do ludzi, od razu się zrobią mniej rozbrykani. Ale z drugiej strony... Wyczekaja się i pomysl, co bedzie później.

Apogeum, to będzie! Pocałował ją przelotnie.
– Bo jesteśmy.
Gilbert!!!
– WYNIKI!
Omg, jak to możliwe, że pamiętałam?

Zeskoczyla z niego tak gwałtownie, ze ochlapala go woda.
- Ubieraj się. Najpierw szpital, potem kino.
Ruszyła w stronę brzegu. Przy odrobinie szczęścia sukienka jej wyschla, a jeśli nie... Cóż, od czegoś maja magię.
Zebrała po drodze swoje niebieskie bikini, które ciągle leżało w piasku.

To się nazywa motywacja.
Pobiegł za nią, dopadł samochodu i sięgnął po różdżkę, osuszył się szybko, ale nie mógł nic poradzić na to, że włosy mu się pięknie napuszyły, super, przygładził je mocno rękami. Włożył szybko spodnie, buty i wyciągnął do niej rękę po koszulę.

Koszula ciągle ociekala woda. Złapała własna różdżkę, wysuszyla zarówno koszule, jak i sukienkę, która na siebie od razu zalozyla i podała mu jego własnośc.
- Będziesz pachniał sola. I mną.
Roztrzepala włosy, bo przecież same jej wyschna podczas jazdy i rozejrzala się w poszukiwaniu butów, którymi tym razem n i e były szpilki. Bo to takie niepraktyczne obuwie na plaże. Dlatego dziś włożyła baletki. Jeden leżał przy samochodzie, ale drugi?

Wsiadł do samochodu i znalazł drugi na wycieraczce. Zanim oddał, przyciągnął ją za sukienkę i pocałował przez drzwi.
– I tak pachnę tobą. Wskakuj.
I tak pachniał.

Założyła buty i wsiadła, przypominając sobie o czymś. Wyciągnęła do niego lewa rękę.
- Obrączka. I pierścionek. Mówiłeś, ze masz w spodniach.
To ważne rzeczy, nie można o nich zapominać!

Sięgnął do kieszeni i podał jej to, o co prosiła. Miał prawdziwego farta, że nie zgubił, bo kompletnie o tym nie pamiętał. Popatrzył na swoją obrączkę, którą wciąż miał na palcu. W zasadzie już się do niej przyzwyczaił, nie przyzwyczaił się natomiast do nowego sposobu, w jaki patrzyły na niego kobiety. Zwykle nie były już to te same młode dziunie co poprzednio, bo dziunie nie lecą na żonatych, wiadomo. Na żonatych lecą tygrysice.
Och, jak mu się to podobało. Ruszył, buksując koła w piachu, ale na szczęście nie wkopali się jeszcze głębiej (James May na pewno by nie wyjechał, biedny James).

Uwielbiam ciapowatość Jamesa Maya.
Założyła obrączkę i pierścionek i zdała sobie sprawę, ze właśnie jada do szpitala, a ona nawet majtek nie ma pod ta sukienka. Przechyliła się do tylu, gdzie rzuciła bikini i znalazła dolna częśc. Założe się, ze wiatr jej zawial sukienkę do góry, ho ho, jakie kino, na szczęście złapała te majtki i usiadła znów normalnie, osuszyla je zaklęciem i nie bez trudu wciągnęła na siebie.
- Założe się o co chcesz, ze wyniki będą w porządku.
No, pani doktor, prosimy! Znaczy jak już dojadą.

Jasne, że będą. Jakbym jej dała białaczkę albo szpiczaka, to by nam się telenowela zrobiła. Nie, nie, młodzi ludzie są piękni i zdrowi i nie trzeba udowadniać, że jest inaczej, wszyscy wiemy, że jest, bo przecież nikt nie jest ani piękny, ani zdrowy. W rpg możemy zaszaleć. Tym razem Gilbert cierpliwie zaczekał na Lenę, znalazła go otoczonego kobietami, które bezskutecznie usiłowały ułożyć mu włosy, ale spokojnie, ich średnia wieku wynosiła sześćdziesiąt lat. Uff. Jakaś analiza trucizny, m? W drodze do samochodu może chociaż? No bo chyba muszą rozmawiać.

Ja się na tym nie znam! Z chemia to się widziałam ostatnio w drugiej klasie liceum, bo w trzeciej już nie mieliśmy.
Zachichotala pod nosem, kiedy go zobaczyła wśród tych pań, serio, musiało to wyglądać przeuroczo.
- No chodź, jestem zdrowa, możemy jechać.
Uśmiechała się, bo przecież trzeba się cieszyć z dobrych wieści. Ruszyli do samochodu.
- Nie popisał się. To musiala być najprostsza trucizna, nie został nawet ślad. Ale skąd on to miał? Nie mogl kupić w Alice Springs, tam prawie cały półświatek zaopatruje się w moje trucizny.
Teraz wiemy, skąd ma tyle kasy.
- Gdyby to była jedna z moich, już by było po mnie.
Skrzywila się.
- Musiał coś ze sobą przywieźć.
Ona zachowa te fajki i po powrocie do Australii dowie się, co to za cholerstwo było.

Może coś od Reggy, ha ha. Gilbert palił, to raczej oczywiste. Nie odzywał się całą drogę do domu, potem wpadł jak z procy i popędził od razu do łazienki. Chyba przypomniał sobie, jak bardzo był wczoraj wkurzony.

No to pogadali.
Lena przez chwile była osłupiała, zaraz się jednak opanowała i poszła za nim. Zastukala delikatnie do łazienki.
- Gilbercie, w porządku?
Oczywiście, ze nie w porządku.

Otworzyl drzwi.
- Tak. Przepraszam, odruchowo sie spiesze.
Wpuscil ja do srodka, bo jak wiadomo trzeba oszczedzac wode i myc sie razem.

No wiadomo!
Lena weszła do środka i popatrzyła na niego jakoś tak podejrzliwie.
- Wyskoczyles z tego samochodu jak oparzony. Wcześniej nic się nie odzywales, na pewno wszystko gra?
Zerknela odruchowo w lustro i jęknęła. Włosy jej sterczały prawie każdy w inna stronę.

Odwrocil ja szybko i jednym ruchem zdjal z niej sukienke.
- Jestem niespokojny, to wszystko.
Zawsze jest?

Zamrugala szybko, ale nie protestowała.
- Nie ma się czym niepokoić. Wyniki były w porządku, przecież mówiłam.

- Ale nigdy nie wiesz, ile procent zmian jest nieodwracalnych.
Podprowadzil ja po prysznic i sam zaczal sie rozbierac.
- Czarodziejom wydaje sie, ze to tak hop siup i juz. Zapytaj kiedys mugolaka, ile zlego wyrzadza leczenie magia. O tym sie nie mowi, bo magomedycy by splajtowali, ale... Ale wiesz, o co mi chodzi.
! Koszula wyladowala na podlodze, spodnie tez. Odkrecil wode i przez chwile chociaz mozemy cieszyc sie niespuszonymi wlosami.

Złapała jego twarz w swoje dłonie. Patrzyła na niego przez chwile, zagryzajac warge.
- Ja tez się boje... - wyszeptała.
Dobrze, ze się nie martwią na zapas, prawda? Halo, Lena, jest tam kto?

Pocalowal ja.
- Nie boj sie.
To okropne, ze on boi sie o nia, nie o siebie, gdzie zdrowy, ewolucyjnie zakodowany egoizm?

Jak to gdzie, wyparował razem z jej egoizmem.
- Ty się nie bój.
Głos jej troszkę drżał.
- Nic mi... nie bedzie. Przecież ci obiecalam, ze będę na siebie uważac...
Pocalowala go delikatnie.
- Przecież wiesz, ze ja dotrzymuje obietnic. Nie zostawię cię samego...
Ostatnie zdanie już powiedziała ledwie slyszalnie.

Nie robmy z nich Rrrrhomea i Julii, myslisz, ze ile Gilbertowi by zajelo dojscie do siebie po jej stracie? Rok, dwa, trzydziesci? Nie mogl dluzej patrzec jej w oczy, wiec uprzejmie zaczal ja myc tymi swoimi meskimi lapami, ktore z subtelnego artysty maja tylko zakonczenia palcow.

Ona lubi te jego męskie łapy. Nawet bardzo lubi.
Nic więcej nie powiedziała, tez się zabrała za mycie. Za mycie jego włosow.
No przepraszam, za dużo dzisiaj o tych włosach było!

Tak to sie nigdy nie umyja, wchodzac sobie w droge. Ale coz, jej dotyk byl tak mily, ze Gilbert mruczal, calujac ja po nadgarstkach. Pieprzony Banderas, lata po ekranie w bialej koszuli i we krwi.

Lena była bardzo delikatna, nie pozwoliła, żeby piana mu spłynęła do oczu. Powoli masowala mu skore głowy, wreszcie odchylila mu ja trochę do tylu i dokładnie splukala, wplatujac mu między włosy palce.
Rany, tez bym chciała, żeby mi ktoś tak włosy umył.