Letni dom McDermottów

Odsunęła się od niego, znaczy, odchyliła się na tyle, żeby podać mu kulę.
- Mogłabym cię lewitować.
Jego różdżką? Tak, to na pewno wyszłoby mu na dobre.

Jasne, że go podtrzymywała.
Trochę mi jej żal, bo już sobie dzisiaj dziewczyna nie pośpi, ale..
Położyła go do łóżka.
A potem zaczęła się mu PRZYGLĄDAĆ, tak, jakby coś chodziło jej po głowie.

Nie mogła przecież. Musiała się jeszcze trochę pomartwić, nie?
- Zawołam skrzata, żeby cię zabandażował.
To w kwestii martwienia się.
Ale zapewniam was, że po głowie chodziło jej jeszcze coś innego.

Jak to o co? Wiecie o co. Dokładnie wiecie.
Ech, to go tylko na nowo zdołuje, ale Lo nie potrafi się powstrzymać.
- Ale...
Proszę cię, nie wiem, czy ona to wyduka, ale ma to wypisane na twarzy: czy mogłaby obejrzeć sobie to jego ramię? Prosi. Tylko nie umie tego wyartykułować.

Siergiej uważa też, że wolno bić kobiety. Kijowy z niego arbiter.
Lepsze byłoby pytanie: czy Cleean jest pewien?
Lo kiwnęła głową.
Nawet delikatnie sięgnęła do jego bandaży. Ale potem przypomniała sobie, że on tam przecież nic nie czuje, więc tak dla odwrócenia jego uwagi cmoknęła go w szyję.

Na pewno jest.
Dziwię się, że jednym z zaleceń lekarskich nie było: nie ekscytować się, bo takie całowanie chyba nie wyjdzie mu na zdrowie, nie?
W szczególności, że teraz, jak już się tak ładnie popisał ze wstawaniem z łóżka, Lo nie będzie już umierała ze strachu, że go przy tym połamie czy coś.

Skoro tak mówisz...
Lo na chwilę też zupełnie zapomniała o jego niesprawnej ręce; usiadła sobie wygodniej, przysunęła się do niego i w miarę ostrożnie (jak na nią) objęła ramionami jego szyję.
Niech się kleją, dzisiaj moja moralność pensjonarki jest bezpieczna, bo Cleean się ledwo rusza, nie?

Przysunęła się do niego.
Jasne, że Lo się rusza, ale chyba musiałaby oszaleć, żeby w takich warunkach...
Weź, są jakieś granice. Chłopak się prawie przekręcił!
Zresztą, ona się boi go dotykać, tak poza tą jego szyją i jego twarzą, obawiam się, on się zwija z bólu przy oddychaniu, a co dopiero, jakby go zaczęła miziać po tych wszystkich otwartych ranach.

Oderwała się od niego na chwilę, jaka dzielna dziewczynka!
- Ostrożnie.
ŻEBY SIĘ NIE POTŁUKŁ. Widzisz? Martwi się.

Tak, jasne, takie turlanie się po łóżku na pewno jest ostrożne.
Oni są niemożliwi, serio.
Szkoda, że jest środek nocy, jestem ciekawa, co by powiedział pan doktor, gdyby tak na nich wpadł. Chociaż nie, pewnie Lo zabroniono by się nim opiekować, skoro tak go nadwyręża.

No temat się wyczerpał, Lo zapomniała, co chciała zobaczyć, do tego zaczęli się turlać i zrobili się od tego coraz mniej ostrożni, więc...
Myślę, że Lo na chwilę zapomniała o tym, jaki jest rozorany i nieumyślnie przejechała mu ręką po jakiejś wyjątkowo bolesnej ranie na klacie/brzuchu.

Wystarczy, że ona się przestraszyła i odskoczyła.
- Kurwa.
Spojrzała na niego przestraszonymi oczami.
- Coś zrobiłam?
Zrobiłaś, słodyczku.