Los Angeles

Cala już teraz falowała razem z nim.
- Ooooooch... Chyba nie myślisz, ze... o kurwa! Ze pozwolilabym... się dotknąć komukolwiek... Aaaaa... poza tobą! Tylko ty możesz... Już zawsze tylko ty...
Mówiłam, ze skuteczna metoda?

- Nikt nigdy... nie szukal w tobie... tego co ja... wiec to oczywiste... ze jestes troche... zagubiona, aaaaa!
Nawet nie zauwazylam, ze znowu ja rypie od tylu, bez kitu.

Ja nie wiem, jakim cudem ona jeszcze była w stanie myśleć, ale patrz:
- Mmm... - No dobra, musiała zamruczec. Ale zaraz wyrzuciła z siebie na wydechu: - I co takiego we mnie znalazłeś?
Och, jest taka łasa na komplementy.

Przypomnialo mi sie IT crowd: team team team team team. TEAM. Mial powiedziec cos o tym, jak super sa razem, ale sie rozmyslil, no bo mnie sie przypomnialo i zabilam klimat.
- Szczerosc…
Dla niego to wazne, bo zawsze tylko ktos go chce wyruchac, zupelnie nie zagladajac do jego poranionej duszy. Romantyk, mowilam!

No patrz, a ona właśnie c h c i a ł a zaglądać do tej jego poranionej duszy. Kolejne punkty dla tej pani poproszę.
W ogóle czuje się zobowiązana wspomnieć o tym, ze strasznie się Lenie podobało to, ze Gilbert nigdy nie mówi jej banalnych komplementów.
- Nigdy bym cię nie oklamala...
Potwierdzam.

- Wiem...
Wiedzial. Dlatego prawa reka pociagnal ja na siebie tak, ze teraz odchylona glowe mogla trzymac mu na ramieniu, kiedy calowal ja po szyi.

Westchnela głośno. Przymknela oczy i zagryzla warge, maksymalnie się skupiała na odczuwaniu, jej skóra była mega wrażliwa, wszystkie zmysły wyczulone... Czuła bardzo przyjemne dreszczyki na szyi, kiedy ja całował.

Zlapal ja za podbrodek i pocalowal gleboko, sliniac cale usta.

Coś mi się zdaje, ze to tempo ich zabije. Znaczy uśpi.
Lena ochoczo oddawała pocałunki, wplatajac mu palce jednej ręki we włosy i lekko je ciągnąc.

Och, tempo na dole bylo zupelnie inne niz to na gorze. Nie mogl za bardzo suwac sie bez jej pomocy, wiec tylko krecil biodrami i ruszal do przodu i do tylu, nie wysuwajac sie z niej prawie wcale. 
- Szybciej, Lena... - zaswiergotal, ale tak naprawde marzyl, zeby nie zabierala dloni. Pamietasz, jak kiedys ja zwrzeszczal, ze bawi sie jego wlosami?

Och, pamiętam, zdaje się, ze to było wieeeeeki temu!
Nie musi się martwić, bo Lena ani myślała zabierać rękę. Wygiela lekko plecy, żeby jej było wygodniej i stopniowo przyspieszyła, pogłębiając ruch bioder. Unosiła się powoli, by zaraz szybko niego opasc.
- Aaach... - westchnela zmysłowo.

- Szybciej... - jeknal blagalnie.
Robi to specjalnie, zalozymy sie?

Na pewno robi.
Lena westchnela jeszcze raz i jeszcze przyspieszyła, teraz cala górna częśc jej ciała falowała w rytm ruchów bioder - głębokich i z każdym zanurzeniem coraz szybszych.
Jej oddech stał się nieregularny, a palce w jego włosach ciągnęły go coraz mocniej.

Troche bolalo, ale nie zamierzal narzekac. No dobra - krzyknal cicho. Cieszyl sie widokiem jej podskakujacych cyckow i poruszal palcami jeszcze energiczniej.

- Ooooch, już jestem bliskoooo... - jęknęła ostrzegawczo.
Dyszala głośno i brała bardzo mocne wdechy i wydechy, ale nie potrafiła się już kontrolować. Jej biodra poruszały się już w tak wariackim tempie, ze czuła, ze zaraz odleci.

Swietnie.
Wsadzil jej jezyk do ucha.

Tym samym przyprawił swoją żonę o silny orgazm, tym razem jednak z mruczeniem, nie krzyczeniem.
- Och... Och, Gilbercie... Mmmm...
Oczywiście jej biodra wcale nie zwalnialy.

Odchylil sie w fotelu, puscil ja calkiem, palce jakos odruchowo powedrowaly w poblize paczki, ale nie mogl zacisnac na niej palcow. Patrzyl na jej plecy i napiecie w nim wzbieralo. 
- Nie przestawaj... O kurwa...

Nie przestawała się poruszać, nie przestawała tez zmysłowo jeczec.
Spoglądała na niego przez ramie, a każde jej spojrzenie mówiło: jestem pijana tobą.

Zaslonil sobie twarz dlonmi, bo nie mogl tego zniesc. Byl pewien, ze ma powazny problem, ale nie z nikotyna, ani nie z kokaina. Przygryzal palce, by sie nie drzec.

Czyżby uzależnił się od niej?
Wciąż to samo tempo, wyraźniejsze jęki.

Tiaa.
Zaparl sie o sprzeglo i wgniotl w fotel. Zlapal sie za zaglowek i mial wytrysk, ciezko dyszac.

Teraz w uspokajajacym rytmie poruszała się coraz wolniej i delikatniej, az w końcu całkiem się zatrzymała. W kilka sekund znów siedziała przodem do niego, a właściwie była już bardzo blisko, ich twarze dzieliło kilka centymetrów.
- Spojrz na mnie - poprosiła.
Uśmiechała się do niego delikatnie.

Otworzyl niepewnie oczy. Chcial, zeby znalazla sie na innym kontynencie, jak najdalej od niego, bo d a l e j mial ochote sie  nia pieprzyc, kiedy tak patrzyla na niego, cala zadowolna i rumiana.

O rany, naprawdę? Jeszcze?
Nachylila się i pocalowala go subtelnie w kącik ust.
- Podobało ci się? - zapytała szeptem, bo nie chciała rujnować chwili brzmieniem swojego głosu.