Los Angeles

Zdajecie sobie sprawę, ze ona krzyczała? Z rozkoszy oczywiście, och, dokładnie o to jej chodziło.
Trzymała się jedna ręka samochodu, a druga wczepiala w jego ramie.
- OOOCH! Taaaak, jeszcze, jeszcze! Aaach!
Jezuu, jak ja to kręciło!
Odchylala głowę do tylu, zaraz znów ja podnosiła, włosy jej falowały na wietrze, oczy płonęły z pożądania.
- Gilbercie, MOCNIEJ!
Ja pierdole.

Odbylo sie to kosztem szybkosci, ale teraz pchal ja tak ostro, ze slizgala sie od potu po masce, musial ja przytrzymywac w biodrach.

- Taaaak! Właśnie taaak! AAAACH!
Odchylila się mocno do tylu i jej ciałem wstrzasnely silne dreszcze - doszła.

Wypuscil powietrze z pluc i nie mogl przez chwile wciagnac, bo wszystkie miesnie zesztywnialy i poruszyl sie delikatnie i slabiutko dwa razy, konczac. Szeroko rozwarl usta tuz przy jej; patrzyl jej w oczy.

- Ja pierdole, to było nieziemskie... - wyszeptała.
Próbowała uspokoić oddech, ale cala była zgrzana - seksem i upałem.

Starl jej pot z czola. Oni to chyba lubia cieplo, zwazywszy ze to ich drugi raz na pustyni.
- Co ty ze mna robisz...? W jednej chwili mowie o potrzebie liberalizmu, w drugiej pieprze cie na masce kradzionego wozu. Co jest, do kurwy?...
JA TEZ SIE PYTAM.

Uśmiechnęła się do niego słodko.
- Och, nie podobało ci się?
Jak t o mogłoby mu się nie podobać?
- Byleś tak oblednie podniecajacy, kiedy o tym opowiadales... Masz mi za złe?
Ma?

- Podniecajacy? Podnieca cie polityka?
Idiota.

I spojrzała na niego jak na kretyna.
- Podnieca mnie twoja inteligencja.

Buchnal smiechem.
- Nie jestem inteligentny.
Jaki skromny!

Spojrzała na niego z wyrzutem.
- Nie obrażaj mnie. Nie wyszlabym za kretyna.
No!

Dalej sie smial.
- Moja inteligencja jest zupelnie przecietna.
Ta emocjonalna nie byla.
- Rozmawiaj ze mna.
O polityce?

- Rozmawiajmy więc. Ale nie o polityce - zasmiala się.
Miała chyba taka sama awersje do polityki jak ja.
- Opowiadaj mi o czym tylko chcesz, uwielbiam cię słuchac.

- Nie jestem aktorem, musisz do mnie mowic!
Ojeeej.

Ussmiechnela się.
- Opowiedz mi coś jeszcze o sobie. Ciągle tak mało wiem...
Opowie?

Wysunal sie z niej i sciagnal ja na ubity piach. Doprowadzil sie do porzadku, pakujac koszule do spodni i zapinajac zamek. Zaciskal juz pasek, kiedy o czyms pomyslal.
- Nie chodzi o mnie, Lena. Nie jestem nikim szczegolnym. Musisz miec jakies zdanie o tym, co sie dzieje dookola. Porozmawiajmy o czyms, co ma znaczenie, cos cie gnebi? Pytaj.
Ja wiem, co go gnebi, ale nie powiem, bo to nie ma nic wspolnego z mowieniem.

Sama tez się doprowadziła do porządku i chyba zalapala.
- Och. Boisz się, ze wyszłam za ciebie tylko dla dobrego seksu?
Nie wierze, ze tak pomyślał.

Zamachal rekami.
- Nie, zupelnie nie!
Popatrzyl na nia dziwnie.
- Myslisz, ze za kogo ja sie mam? Nie jestem twoja dupa!
Hahahahahah.

- Oczywiście, ze nie jesteś. O co w takim razie chodzi?
Była całkiem spokojna.

- O nic, Lena, o nic.
Chcial zapalic, ale fajki byly w srodku, wiec wsiadl do samochosu, wetknal papierosa do ust i zalozyl okulary. Pstryknal i zaciagnal sie gleboko. Popatrzyl na nia znad oprawek.
- Wsiadasz?

Wsiadła, jasne, ze wsiadła, ale teraz już była nabzdyczona. Zebrała sobie włosy nad karkiem i założyła okulary.
- Chcesz wiedzieć, co mnie gnębi? Powiem ci. Gnębi mnie to, czego mi nie mówisz. Gnębi mnie to, ze ktoś skojarzy moje nazwisko z moim ojcem i nie potraktuje mnie poważnie. Gnębi mnie to tak, ze czasem nie mogę spać. Gnębi mnie to, ze potraktuja mnie jak oszustke tylko dlatego, ze jestem jego córka. Albo ze jestem tylko ładna dupa i nic nie potrafię. Moze nie potrafię? Moze eliksiry, śpiewanie i seks to jedyne, w czym jestem dobra? To mnie gnębi. Gnębi jak jasny chuj.
Zapaliła i patrzyła przez okno.

No to sie zdziwil. Sluchal jej z zapartym tchem, wciaz nie podsuwajac wyzej okularow, ktore zdazyly mu juz zjechac na nos po spoconej skorze.
- To jest nas juz dwoje - stwierdzil w jakiejs probie pocieszenia.
Chwile palil, zbierajac mysli.
- Ja nie znam siebie, Lena. Niby wiem, jakie sa moje zalety, ale potem robie cos glupiego i sam sobie zaprzeczam. I wtedy wkraczasz ty, zadajac ode mnie czegos, czego nie powinienem - zgodnie z moim przekonaniem - potrafic, ale jednak potrafie. Sprawdzasz mnie. Ja sprawdzam ciebie. Tak to dziala. Nie mozesz byc dobra we wszystkim, nigdy nie bedziesz. Masz fiola na punkcie eliksirow, ale chcialabys umiec wiecej, i to mnie tak szalenie pociaga. Chcemy tego samego, nawet o tym nie wiedzac. To uczucie zostaje na cale zycie, ten niedosyt.

Ciągle patrzyła za okno, nie mogła się zdobyć na to, żeby odwrócić się w jego stronę.
- Czuje, ze w jakiś sposób siebie zawiodlam. Kiedy pojechałam do Japonii i wybrałam łatwy zarobek. Zawsze wymagalam od siebie dużo, chyba zostało mi to po chorej ambicji mojej matki. Czuje się jakaś wybrakowana, a przecież nie jestem. Ty tez nie jesteś. Masz w sobie wiele dobrego, widzę to cały czas. Dlatego tyle energii wkładam w eliksiry, dlatego tak się upieralam na te dodatkowe lekcje z Siergiejem... Czuje, ze nie mogę ci dorównać...
Ooo.

- Co?!
To sie zdziwil.
- Jakiego dobr... Co ty mowisz?

Westchnela.
- Wiem, ze ty myślisz inaczej, ale przecież... Myślisz, ze mógłbyś mnie pokochać, gdyby nie było w tobie nic dobrego?