Las Vegas

Położył się bokiem do niej. Chciał odpowiedzieć, naprawdę zamierzał, ale musi ją teraz zaraz pocałować. Bardzo nieprzyzwoicie w dodatku.

Dala się tak nieprzyzwoicie całować przez chwile.
- Ojej, chyba się spisalam.
Głaskała go delikatnie po policzku - tym samym, w który mu wcześniej przypierdolila. Lubiła dotykać jego twarzy.

Na pewno miał wyraźny ślad, przecież nie zdążył nic z tym zrobić. Nie zrobiłby nic, nawet gdyby znalazł ekstra godzinę między kasynem a hotelem.
– Definitywnie nasz pierwszy raz – wyznał szczerze, kładąc się na plecach. Patrzył sobie na to, co akurat obejmował wzrokiem.
A JEDNAK.

Zachichotala.
- Och, jestem taka naga, a ty taki ubrany.
Nachylila się nad jego twarzą i pocalowala go delikatnie.
- Uratowaliśmy te noc, kotku.
I całe kurwa szczescie.

No fakt, nawet zachował krawat (!).
– Mógłbym tak ratować każdą.
Pocałował ją krótko i klepnął w tyłek, kiedy wstawał. Zdaje się, że to zaproszenie, bo odkręcił wodę w wannie, wrócił i powoli rozbierał się na jej oczach.

Oczy jej się rozszerzyły i nie usiedziala długo w miejscu, rzuciła się zaraz mu pomagać się rozebrać, a potem wciągnęła go do łazienki, całując go namiętnie.

Och ach, ostatni pościk w Vegas!
Gilbert obudził się nieźle wymiętolony, co wydawało się logiczne, zważywszy że przy łóżku stała pusta butelka szampana, a obok leżała kobieta jego życia. Nie chciał przypominać sobie, co się właściwie działo, istniała ostra granica odcięcia wczorajszych wydarzeń – część odrzucał, część ochoczo zaakceptował i nie zamierzał się z nimi już nigdy rozstawać w myślach, chyba tylko po to, żeby zastąpić je jeszcze lepszymi. Ale nie o tym chciałam, pościk miał traktować o kradzieży pewnego kabrioletu. Widzicie, śniadanie (którego nie było, bo nie byli przecież głodni), pakowanie i inne pierdoły można spokojnie ominąć, a skoczyć od razu do interesującego momentu, kiedy wyszli na ulicę. Gilbert zostawił Lenę z walizkami i poszedł być cwaniakiem gdzie indziej. W bocznej przecznicy znalazł zaparkowanego mustanga gt cabrio, ale coś mu mówiło, że to zły pomysł wybierać popularny, ale rozpoznawalny samochód. Przeszedł kilkadziesiąt metrów dalej i znalazł niczym nie wyróżniającego się ciemnozielonego forda, też w wersji cabrio, starego, z osiemdziesiątego co najmniej, ale dobrze utrzymanego. Wskoczył lekko do środka, pogmerał w kabelkach, zaskrzyło, więc bez problemu podjechał przed hotel, ten to ma farta w życiu, co? W środku znalazł czarne ray bany, które oczywiście założył. Wysiadł, otworzył Lenie drzwi i dopiero wtedy zapakował walizki na tylną kanapę. Skinął głową przypatrującemu mu się wnikliwie portierowi, lekko zdenerwowany, ale przecież nic się na razie nie działo, na razie niczego nie kradli. Na razie. Starał się nie piszczeć oponami, kiedy ruszał, a ja się zastanawiam, kto nauczył go prowadzić, skoro jasno ustalaliśmy, że ma nie potrafić.