Las Vegas

Powiedzial juz. Sklamal, ze sie zgubil. Prawde powie jej eee troche pozniej. Wiesz, "kiedy bedzie probowala zamordowac go golymi rekami" pozniej.
Poklepal ja po ramieniu.
- Bystra jestes.
Poniewaz w tak krotkim czasie padlo za duzo ofert, nie zlozy kolejnej: zeby z nim mieszkala. Sam powiedzial, ze obiecalby jej wszystko i to wlasnie bylo to wszystko.
Skrecili w przecznice, przeszli na druga strone ulicy, znow skrecili i szli przez piec minut prosto, az wreszcie doszli do restauracji, o ktorej Gilbert pomyslal, a w ktorej juz kiedys byl. W zasadzie to dzis rano tam byl, pijac kawe na kacu moralnym. Czynne cala dobe! Robili furrore i barrrdzo dobra reklame swoimi osobami. Nikt Gilberta nie rozpoznal, bo i wygladal jak nie on. No moze tylko nazwisko rezerwacji sie zgadzalo, tak, nie watpilas chyba, ze to nie byla spontaniczna decyzja? Och, znowu jedzeeenie. Dostali stolik w rogu. Zamiast krzesel byly tam kanapy i narozniki. Gilbert zaczytal sie w menu. Zalozyl noge na noge i niby od niechcenia tracil ja golenia.

Och, nie poprosi jej o to? Moze ona sama o to zapyta, na razie o tym nie myślała.
Pewnie, ze nie watpilam.
Ta, od niechcenia. Lena podniosła na niego głowe znad swojej karty, ale nie skomentowała tego, uśmiechnęła się tylko.
- Na taka okazje chyba szampan bedzie odpowiedni, mmm? - zapytała melodyjnie.
Mam nadzieje, ze maja tu naprawdę dobrego.

- Rozpusc wlosy.
Nie zeby nie mogl skupic sie na jedzeniu, on po prostu uwielbia laczyc przyjemnosci.
- Babelki? Jasne. W koncu swietujemy.
Nachylil sie, wskazujac cos w karcie, ale tak naprawde nie.
- Powinnas sprobowac do tego krewetek.

Pociągnęła delikatnie gumkę, która warkocz był związany i rozpuscila włosy. Na kolana spadło jej kilka kwiatków z bukietu, które miała wplecione we włosy, roztrzepala je trochę dłonia i spojrzała na niego.
- Nie lubisz, kiedy spinam włosy.
Wcale nie zapytała, stwierdziła.
- Och, bardzo lubię krewetki.

Rozciagnal usta w polusmiechu.
- Mam dobre wspomnienia z rozpuszczonymi.
Dran. Wyjal fajke, zawahal sie, czy moze tu zapalic, ale zdecydowal sie mimo wszystko, bo ja mysle troche latami piecdziesiatymi, kiedy nim gram.
- Och, co ja gadam, na pewno jadlas w wielu wykwintnych miejscach. To nie jest jakies szczegolne, ale kazalem pokazac sobie kuchnie i byla definitywnie najlepsza ze wszystkich.
To juz wiem, co robil cale rano.

Pochyliła się w jego stronę.
- Postarales się - zauważyła z uśmiechem.
Hm, dla niej naprawdę nie było ważne, co robiła zanim go poznała, bo wszystko nabieralo kolorów dopiero teraz.
Wskazała mu pozycje w karcie.
- Ten szampan świetnie bedzie pasował do krewetek. Fantastyczny rocznik.
Chciałabym być taka obeznana, jak ona, serio.

ALE DLA MNIE JEST WAZNE, ja sie interesuje!
Wyprezyl sie i zrobil powazna mine.
- Polwytrawny do przystawki? Zadziwiasz mnie z kazdym dniem.
Znalazl inna pozycje w karcie.
- Zacznijmy od tego mlodszego, twoj bedzie na deser.
Boze, oni nigdy stamtad nie wyjda. Tym bardziej, ze to jest jakas gra w jedzenie, jego zdaniem, bo polozyl jej reke na kolanie.
- Co dalej? Po krewetkach, znaczy.
Delikatnie scisnal jej sprezyste miesnie.

WIEM, ZE TY SIĘ INTERESUJESZ.
- Homar? Możemy zostać w klimacie owoców morza.
Próbowała udawać, ze nie czuje, jak obmacywał ja po kolanie, chociaż było to bardzo przyjemne.
Wykrecila głowe w jego stronę.
- Ten garnitur świetnie na tobie leży - wymruczala.
Ha, czyli dobrze go zmierzyła!

Skrzywil sie teatralnie.
- Nie, nie podoba mi sie.
Przesunal dlonia w gore i do wewnatrz, nachylajac sie do jej ucha.
- Dlatego dostaniesz za to duzo klapsow.
Gin, dziewczyno! Oby sie wczesniej nie dowiedziala, co zrobil.
- Proponuje cos nie rybnego. Nie, lepiej: wybierz cos mnie, a ja wybiore tobie.
Rozlozyl palce i intensywnie dotykal. Szlag by trafil te jej sukienke, wygladala zabojczo, jasne, ale byla taaaka dluga, tylko to go powstrzymywalo przed wzieciem Leny w ustronne miejsce. Cofnal reke i polozyl obydwie na stole, biorac menu do reki.
- Krewetki na klarowanym masle z czosnkiem i cytryna, zupa rybna, wolowina w czerwonym winie, a na deser sorbet malinowy z duza iloscia bitej smietany.
Nie, nie powiedzial tego do niej, tylko do kelnera. Do niej sie usmiechal.

SORBET MALINOWY. Zrobił to specjalnie, prawda?
Uśmiechnęła się, nie do niego, do kelnera. Zamówiła Gilbertowi tę samą przystawkę, ten sam deser, a jako danie główne kaczkę z żurawiną, matko, jak bym zjadła. Przez cały czas jeździła mu butem po łydce.
Poprosiła do tego szampana, którego wskazał wcześniej Gilbert, całą butelkę oczywiście. Wreszcie kelner odszedł. Przeniosła spojrzenie na Gilberta.
– Chcesz mnie zbić? – szepnęła cichutko, ale baaaaardzo zmysłowo.
Spodobało mu się to, prawda?

O nie nie, bez deseru! On nie je slodyczy. Sorbet byl prowokacja.
- Och, nie, planuje zabic cie w inny sposob. Ale lubie patrzyc, jak jesz, lubie, kiedy smakujesz mojej kuchni.
Kuchni, taaaa.
Zlapal ja za kostke, znowu to samo. Ale nie ostro, nie tym razem, teraz obejmowal ja ukradniem, udajac ze poprawia nogawke spodni.

Oblizała sobie usta.
– Uwielbiam twoją kuchnię.
Tak, zdecydowanie załapała, o co chodziło.

- W takim razie bedziesz jej smakowac caaala noooc.
D o s t a l i  s z a m p a n a.
Toascik?

– Fantastycznie.
Przesunęła butelkę w jego stronę, niech czyni honory, w końcu jest facetem!
– Otwórz, musimy wypić za to nasze małżeństwo.
Puściła mu zalotnie oczko.

Otworzyl bardzo gorliwie, ale elegancko, no bo facet ma przeciez klase, moze nie ma szabli, ale otworzy i bez tego, Lena wybaczy, ze nie jest tak do konca uroczyscie? Gilbert z szabla by sie zabil, doslownie, rece ma sprawne, ale z refleksem juz duzo gorzej.
- Za przyszlosc, ktorej nigdy nie mielismy, ale ktory mamy teraz.
Patrzenie sie nie umywa do tego, co robil oczami.

Och, to jest toast!
Pocałowała go krótko, bo przecież miejsce publiczne, za to położyła mu dłoń na udzie.
– Och, w istocie.
Jezu, jak on ją w tym momencie podniecał, marzyła o tym, żeby ją wziął zaraz.

Nie mogl odgonic od siebie mysli o tym, co z nia potem zrobi, nikt sie nie spodziewal stanowczosci u nastolatka, ale niewatpliwie tam byla. Zdjal jej reke z uda.
- Jesli nie chcesz, zebym nas skompromitowal przed przystawka, lepiej mnie nie dotykaj w taki sposob.
Hahahahah. Oproznil kieliszek, bo tempo mial ekspresowe, jak wiadomo. Po dwoch dniach w towarzystwie ojca stwierdzam, ze n i e wiem, dlaczego Gilbertowi tak zalezalo, zeby ktos z nim byl oprocz Leny. Moze dlatego, ze nigdy nie dostal dwoch dni sam na sam, nie dostal nawet jednego dnia, bo jego ojciec zrobil to, co ojcowie robia z synami: znienawidzil go.
Zdusil fajke w popielniczce.

Lena piła powoli, delektowała się smakiem, patrząc cały czas na niego, boże jak ona się nie mogła napatrzeć.
- Ups - zachichotala.
A skoro już rozpuscila włosy, zaraz zaczęła wolna ręka się nimi bawić.
Myślisz, ze kelner wrócił z ich żarciem? Na pewno bedzie się na nią gapił, przecież ona wygląda oblednie.
- Myślisz, ze powinniśmy teraz zamieszkać ze sobą tak n a p r a w d e?
No mówiłam, ze o to zapyta!

Dostali przystawki, bo juz pora. Gilbert wgryzl sie w krewetke.
- Ale gdzie bysmy mieszkali? Nie mam zadnych pieniedzy.
Ponoc niektore kochaja szczerych facetow.

Wzruszyła ramionami.
- Nie wiem. Tak się chyba robi, prawda?
Jakby miała o tym jakiekolwiek pojęcie.
Pewnie, ze kochają.

Nie bylo go stac na nic wiecej niz szczeniackie, impertynenckie odzywki. Co on wie o zyciu? Nic nie wie. Ale nie moge zarzucac mu czegos, czego na pewno nie zrobi, mianowicie: na pewno nie dopusci, zeby bylo im zle, w koncu to Gilbert, dzieciak, ktory pracowal, od kiedy tylko pamieta.
- Mozesz spac u mnie. Wstawimy stare lozko Cas, JD powinien jeszcze je miec w magazynie.
Z jakiegos powodu mial wrazenie, ze to nie wystarczy. Ale c o wystarczy, w takim razie? Beda przesuwac te granice poznania i przesuwac, az wreszcie zepchna ja w jakas otchlan.

- Możemy wziąć łóżko z mojego pokoju.
Och, na razie wystarczy, a potem będą eksperymentować.
Lena skosztowała przystawki i uśmiechnęła się.
- Założę się, że potrafiłbyś przyrządzić te krewetki sto razy lepiej. Ale są pyszne.

- W istocie bardzo dobre. Ale gdzie ty w takim razie... Co z twoimi kociolkami i skladnikami? Musialabys i tak gotowac u siebie, nie bedziesz sie czuc dziwnie, jesli wyniesiesz stamtad wszystko oprocz aparatury?
A gdzie zmieszcza sie buty?!

Buty się zmieszczą, nie martw się, szafa jest magicznie powiększona, jak inaczej zmieściłyby się tam wszystkie szpilki i sukienki?
- Nie. Teraz mogę mieć laboratorium z prawdziwego zdarzenia.
Och, ale się ucieszyła!

Dobra, koniec tej sielanki.
Oblizal palce.
- Czyli chcesz ze mna mieszkac, co? Dwadziescia cztery godziny na dobe, siedem dni w tygodniu?
Mieszkalabym z nim, gdyby nie to, ze juz w sumie mieszkam. Facet ma dobre nawyki, pozadane. No moze troche za bardzo wkurzaja go jej wszechobecne wlosy, ale co to za problem machnac rozdzka? Zaden. Ludziom zyloby sie latwiej z magia.