Las Vegas

Nie.
Mogę odliczać piętra?
Drugie...

Jesteś okrutnaaaaaa.
Lena się powstrzymywała, naprawdę, przechodziła samą siebie, ale na długo to nie wystarczy...
NIECH WYSIADAJĄ!

Czwarte...

Ile jeszcze tych pięter?
Wyrwało jej się westchnienie, ale udało jej się zatuszować je ziewnięciem.

Szóste...

Zabijasz mnie.
Zamknęła oczy, wzięła głęboki oddech i... zupełnie nic to nie dało.
– Może pójdziemy schodami, k o c h a n i e?

Staruszkowie obrócili się zaniepokojeni; faktycznie wyglądała, jakby miała mdleć. Całe szczęście, że to już ich przystanek końcowy, wysiedli, tymczasem dla niektórych w windzie droga się dopiero zaczęła. Obrócił ją szybko przodem do siebie, pchnął na barierkę, całując gorączkowo i poruszając dłonią jak wariat, a jednocześnie był tak blisko, między jej udami, że musiała go już czuć.
Zobacz, i to bez awantury!

Jasne, że czuła. Ciekawe, który to już raz dzisiaj – znaczy i c h dzisiaj.
– Oooooch...
Jaka ulga, że mogła to powiedzieć! A raczej jęknąć.
– Weź mnie – szepnęła, bo już naprawdę nie wytrzymywała. – T e r a z. Szybko.

Cóż, mają jeszcze kilka pięter.
Definitywnie to ich najszybszy seks w historii (raczej z konieczności), chyba że liczyć ten incydent w klubie. Błyskawicznie się uwinął ze spodniami, a ona jakimś cudem balansowała na tej obłej metalowej barierce, podtrzymywana przez niego za biodra. Wysuwał się z niej tylko nieznacznie, bo energicznie poruszał miednicą, jęcząc przy tym jak jeszcze większy wariat.

Dlatego nikogo nie zdziwi, że Lena bardzo szybko doszła, w końcu już ją przygotował odpowiednio palcami.
Krzyknęła krótko i wpiła się w jego usta, ciągle jeszcze drżąc.
Podejrzewam, że to tylko wstęp do tego, co będzie się działo potem?

Aha.
Dla odmiany on krzyknął głośniej i z ulgą przyjął pocałunek. Świetnie, że szybko to załatwili, mogą sobie już stąd iść. Najwyższy czas, bo to ich piętro, dwunaste, Lena wybierała, prawda? To musiała być jej sprawka. Odsunął się od niej i szybko ogarnął w lustrze, ale i tak było widać jak cholera. Chuj z tym, i tak wszyscy pewnie to robili, w końcu to nie jakiś ekskluzywny hotel.
Przepuścił ją w drzwiach.

Wyszła z windy poprawiając sukienkę i stanęła przed drzwiami pokoju. Przeszukiwała przez chwilę torebkę w poszukiwaniu klucza, wreszcie otworzyła drzwi i weszli. Rzuciła torbę na stolik przy łóżku i odwróciła się do Gilberta.
– To było bardzo interesujące – powiedziała.

Uśmiechnął się do jej pleców, ale gdy na niego spojrzała, jeśli spojrzała, był już poważny. Unosił tylko sceptycznie brew.
– Interesujące? Robiłaś to już wcześniej?
Powinni grać w truth or dare.
On mnie zabija. Zwłaszcza teraz tym zadowolonym luzem i nonszalancją.

Och, patrzyła.
– Nie, nie robiłam tego wcześniej. Znów pierwszy raz.
Uśmiechnęła się i założyła niesforny kosmyk za ucho. Ona jest czasem taka wstydliwa przy nim, zauważyłaś?

Zapalił. W międzyczasie dorobił się prawdziwej zippo. Dorobił! Kogo ja oszukuję – podpierdolił.
– Ja tylko raz. Ale teraz było lepiej. Wiedziałem, że muszę zacząć od razu, zanim wysiądą. Wtedy zatrzymałem windę, bo Ruby bała się ludzi.
Ups.

– Och. Mogłam się domyślić.
Z wrażenia aż usiadła na łóżku.

– Ruby nie była jedyną, zdajesz sobie z tego sprawę, prawda? Przepraszam, że większość historii jest z nią związana, to był kawał czasu.
Był. Całe życie dla niektórych.
Usiadł obok.
– Na pewno jest coś, co tylko ty robiłaś.
Jasne, że chciał wiedzieć.

Westchnęła.
– Wiem. Nic nie poradzę, że tak reaguję.
Myślisz, że jeszcze istnieją takie miejsca, w których ona się pieprzyła, a on nie? Raczej nie będzie chciała o tym mówić. Ale jeśli ją przekona, to się postaram wymyślić.

– Powinnaś być jej wdzięczna, to ona mnie wszystkiego nauczyła.
MÓWIŁAM.
– Ja też korzystam z twojego doświadczenia. Chciałbym skorzystać jeszcze bardziej.
Położył jej rękę na kolanie i to tak, że chyba przekonał, co?

Przekonał, ale nie wiem czy będzie chciał skorzystać.
– Jestem. Naprawdę.
SZOK.
– Raz zrobiłam to w publicznym basenie w Tokio.
Wooooooodaaaaaa. A skoro już przy wodzie jesteśmy, to czy oni nie mieli przypadkiem wziąć kąpieli?

Aż się musiał zdystansować z wrażenia.
– Żartujesz.
Bezwiednie odgarnął włosy.
– Byli tam ludzie? Ktoś ci zapłacił?
Och, musiał zaraz wszystko wiedzieć.

Jaki on ciekawski!
Lena się zaczerwieniła.
– Ratownik był moim stałym klientem. Zamknął wcześniej, zapłacił podwójnie, ot cała historia.
Jezu, jak ją to krępowało.

Przesunął rękę wyżej na jej udzie.
– Co z tymi, którzy chcieli zobaczyć cię więcej niż raz? Mogłaś wybierać? Musiałaś ich choć trochę lubić, skoro spotykałaś się z nimi regularnie.
Jezu, a jak jego to podniecało.

Przytrzymała jego rękę, żeby nie mógł jej dalej ruszyć.
– Lubić?
Uśmiechnęła się kwaśno.
– Nigdy nie żywiłam żadnych uczuć do żadnego z moich klientów. Króliczek... – Skrzywiła się na wspomnienie alfonsa. – Zawsze dawał mi dużą swobodę. Moja uroda jest dość... egzotyczna wśród wszystkich tokijskich prostytutek.
Dlatego zawsze chciał ją wyruchać.
– Tak długo, jak przynosiłam mu duże zyski, mogłam wybierać wedle własnego gustu.

Przepraszam niedelikatne pytanie, ale trapi mnie to, odkąd przeczytałam prolog: a (wy)ruchał?
Wziął ją za rękę, jak gdyby to była zupełnie naturalna czynność.
– Kogo wybierałaś?
No, popisz się, dziewczyno, masz okazję.
Podzielił się z nią fajką, żeby jej nie było smutno.