Los Angeles

- Dobry wieczór - rzuciła do ojca Gilberta, samego Gilberta zaś pocalowala w policzek. - Pójdę na górę.
I poczlapala ze szpilkami w dłoniach pomknęła cichutko do sypialni.

Zabojcza. Nawet jego ojciec musial sie zgodzic. Gilbert rzucil sie na fotel i nalal sobie whiskey do szklanki, ktora na niego czekala. Na prosbe ojca nie zapalil. Przewiesil noge przez oparcie i tak sobie gadali godzine, moze dwie, maja duzo do przedyskutowania. Wyjatkowo nie podnosili glosu. Podejrzewam, ze nawet sie lubia. Tak troszke. Kiedy na siebie nie rycza, znaczy sie.
Lena spala, kiedy przesunal ja na lozku i przytulil sie do jej plecow.

Ale nie spala zbyt mocno, dlatego, kiedy tylko poczuła go pod kołdra, drgnęła i leniwie otworzyła oczy.
- Chciałam poczekać, ale byłam straaaaaaaasznie zmęczona - powiedziała sennym głosem. Na dodatek z ziewnieciem w środku.
Nie odwróciła się do niego, tylko objęła się jego ręka, zamruczala i znów zamknęła oczy.

Nie odpowiedzial nic, tylko bezczelnie zasnal. Za to obudzil sie, jak to zwykle bywa, z erekcja. Westchnal i odgarnal wlosy z twarzy. Nie widzial za wiele i wcale nie chcial widziec, bo rypala go glowa.

Kacyk morderca? Sporo wypili, więc Lene tez bedzie męczyć. Bardzo niechętnie otworzyła oczy, żeby zaraz znów je zamknąć i jeknac głośno.
Ciekawe czy ma coś na kaca w torebce, bo przeciwbólowy się skończył, pech.

Przewrócił się na plecy i spojrzał w dół.
– Kurwa, naprawdę?...
Umierał zdradzany przez własne ciało. Zsunął się z łóżka, stękając głośno i powlókł do łazienki po jakieś proszki.

Gdyby głowa jej nie pękała, pewnie by zachichotala. Z trudem doczolgala się do torebki, chociaż rzuciła ja wczoraj na podłogę tuż przy łóżku. Grzebała w niej i grzebała... Nic.
- Kurwa.
Ostatnia nadzieja w walizce. Wstała i otworzyła kieszonke, w której miała bardziej wyszukane eliksiry i och, co za ulga, trzy fiolki specyfiku na kaca. Wzniosła oczy do góry i w duchu podziękowała sobie za przezorność. Wzięła dwie buteleczki i ruszyła powoli do łazienki, po chwili cicho zastukala do drzwi.
- Mam na to eliksir, jeśli chcesz.
Jej, dała mu wybór, nieźle, to chyba przez to, ze zazwyczaj on nie chce od niej pomocy.

Zdążył już przełknąć trzy saszetki jakiegoś mugolskiego paskudztwa, zanim złożyła hojną ofertę. Otworzył.
– Ooooch.
Wziął od niej fiolkę i szybko opróżnił. Od razu zrobiło mu się milej i cieplej, dreszcze ustały, i to głuche tętnienie we łbie. Pocałował ją z wdzięczności, ale błędem było przyciąganie jej do siebie.

Ona swojej porcji jeszcze nie wypila, więc jęknęła znów i odsunęła się.
- Daj mi się tez wyleczyć.
Oproznila buteleczke na raz i westchnela z ulga.
- Dobrze, ze zawsze jestem taka przezorna.

Już się brał za całowanie jej, ale usłyszał kroki na schodach. Wciągnął Lenę do łazienki i pchnął w kierunku prysznica, klepiąc na drogę po tyłku. Sam wychylał się zza przymkniętych drzwi.
– Hejka, tato!
Bez kaca czuł się tysiąc razy lepiej. Próbował pocałować ojca w policzek, kiedy przechodził, ale nie sięgnął, więc tylko odprowadził go spojrzeniem. Nie wiedziałam, że Gilbert ma tyle miłości do świata. Może dlatego, że nigdy nie miał.

"Hejka, tato" mnie zabiło.
Lena starała się nie śmiać, ale w międzyczasie zdazyla umyć zęby, wrócic do kabiny i odkręcić wodę. Ojej, zapomniała zdjąć te czarna koronke, w której spala...

Hejka tato było bardzo cyniczne. Zamknął drzwi i zdębiał, kiedy ją zobaczył. Jest mniej więcej tak podniecony jak ja teraz, bo jeszcze dziesięć minuuuuuuuuuuut... Ale nie podszedł, tylko oparł się biodrem umywalkę i jakby nigdy nic mył zęby.

Lena z kolei jak gdyby nigdy nic myła sobie włosy. Zupełnie, jakby nie zauważała, ze coś nie gra.

Z jednej strony się cieszę, z drugiej nie wierzę w liberalizm i jestem prawie pewna, że anulują mi zamówienie. Dlatego Gilbert też jest ambiwalentny. Wypłukał usta i czekał spokojnie, aż się umyje.
– To jaki plan na dziś? Podrzucić cię na zakupy?
Ona się stroi, a on szlaja się ze znajomymi po mieście?
– Chcesz iść ze mną?
Szlajać się po mieście, ofc.

Splukala się z piany i wylazla spod prysznica, zsunęła z siebie mokra koronke i zawinęła się ręcznikiem.
- No tak, zakupy. Ale muszę zrobić to sama. Potem mogę do ciebie dołączyć.
W tym momencie robiła w głowie listę rzeczy do kupienia.

Podszedł do niej i pocałował, lekko się nachylając, gasz, to takie szalone, że ona jest niższa, nie mogę się nacieszyć, trzy lata maltretowałam się romansem Gilberta z Cas, chyba nigdy się nie przyzwyczaję.
– Świetnie. O której? Podam ci numer budki telefonicznej, to zadzwonisz. Ryzykownie wysyłać notkę, żeby pozostała niezauważona, a ptaki za często plątały się w instalacje, więc w mieście zaprzestano magicznych usług pocztowych.
The Wire rozbudziło moją zapomnianą miłość do old schoolu.
Cóż, musiała poczuć nawet przez ręcznik, że nie śledził ruchów jej ciała pod prysznicem bynajmniej spokojnie.

Jasne, ze poczuła. Postanowiła po prostu nie reagować, ciekawe, ile wytrzyma.
- Czy ja wiem, po śniadaniu? To moze mi trochę zająć.
Nowa kiecka, nowa bielizna... Po prostu kobieta na zakupach.

– Śniadaniu o piętnastej? Chodziło mi o to, o której się spotykamy.
Pysiaczek. A ja mam bileciki się rozpływam. Lisiunio odda mi prędzej nerkę niż kasę, ale i tak się rozpływam.
Pocałował ją, a co.

No dzięki, dobijaj mnie jeszcze!
- Dwudziesta pierwsza?
Przylgnęła do niego ciasno i teraz już czuła go przez ręcznik bardzo wyraźnie.

– Chyba powinniśmy zjeść kolację osobno, żeby dobrze się przygotować, wiesz, nie rozmawiać i tak dalej.
Odwinął ręcznik i sugestywnie spojrzał w dół, a potem na nią. Objął ją w talii.

Gdybym dała się ponieść mojemu ponuremu nastrojowi, bo j a dla odmiany na koncert nie idę, napisałabym, że nic z tego i powiedziała mu, że w takim razie zobaczą się wieczorem. Ale ja jestem miła i potrafię się wznieść ponad to. (chociaż oczywiście smutno mi jak sam skurwysyn)
Zmierzyła go dokładnie wzrokiem.
– No wiesz, mogę nawet oddać ci obrączkę i pierścionek teraz, tylko nie wiem, czy na tych zakupach by mi się nie przydała...
Patrz złośliwą bestię.

Wyciągnął do niej rozłożoną rękę.
– Nie będziesz robić zakupów ani dla męża, ani dla narzeczonego.
Tru realizm.

Patrząc mu prosto w oczy zdjęła i obrączkę i pierścionek, a potem podała mu ją.
– Ma pan jeszcze jakieś życzenia?
Ooo, czyżby zaczynała wchodzić w rolę?

Nie musisz się nigdzie wznosić ani być miłą. Ja nie jestem miła i dopuszczam niebycie miłym człowiekiem.
– Wystarczy Gilbert.
Nie, jeszcze za wcześnie. Położył biżuterię na półce. Z uprzejmości zawinął ją znowu w ręcznik, a sam wszedł pod prysznic.

- Mogłeś wejśc pod prysznic ze mną.
Oj, była zawiedziona, ze tego nie zrobił.