Las Vegas

Lena siedziała już przy stoliku i prawie kończyła swój sorbet, bo zdążył się troszkę roztopić przez tę chwilę, kiedy byli w łazience. Ale nie wątpicie chyba w jej spostrzegawczość? Oczywiście, że zauważyła, a może bardziej się domyśliła.
Podniosła głowę i spojrzała na niego.
– Och, n a p r a w d ę?
Jak sam stwierdził, bystra z niej dziewczyna.

Usiadl i nawet nie mrugnal, skurwiel.
- Zalujesz, ze ominelo cie przedstawienie? - syknal zlosliwie, wsciekly sam na siebie i odpalil kolejna fajke, lapiac za kieliszek. Siedze w bandazu.

Pocałowała go w policzek.
– Och, nie złość się, wynagrodzę ci to.
I to jak.
Lepiej bandaż na ręce, niż plastry na twarzy, raz się poparzyłam olejem gorącym.

Pamietasz mine Cumberbatcha, kiedy Irene Adler pocalowala Sherlocka? Voilà. 
- Co mi chcesz wynagradzac? Myslalem... Myslalem, ze jestes oburzona.
Nie, Gibril, to t y jestes.

HA HA. Przepraszam, już się opanowuję.
Spojrzała na niego z ukosa.
– Oburzona? Czym? Tym, że podniecam cię aż tak, że musiałeś sobie ulżyć? – zapytała cicho.

- Ze zachowuje sie jak twoja dziwka. Nie potrafie wytrzymac nawet dnia. Spojrz na tych wszystkich facetow. Myslisz, ze oni tak sie zachowuja? To nie jest cos, co robia dojrzali faceci.
Strzepnal popiol do talerza, nie patrzac, co robi.

Ani na chwilę nie odwróciła wzroku od jego twarzy.
– Mnie nie obchodzi, jak się zachowują inni faceci. To w tobie się zakochałam, z całym pakietem.
Teraz była oburzona, że w ogóle może tak pomyśleć.
– I dziwki tak się nie zachowują. Dziwka na pewno by wytrzymała, bo ktoś by jej za to zapłacił. Uwierz mi, nie zachowujesz się jak dziwka nawet w najmniejszym stopniu.
Ona chyba coś o tym wie, prawda?

- Nie? - zdziwil sie, robiac jednoczesnie sugestie, ze owszem, byl, niech sie teraz zastanawia, dlaczego tak uwaza.
Opieral lokiec na stole i palil, zwrocony w jej strone i patrzac jej dzielnie w oczy.

Nie będzie się zastanawiać. Po prostu zapyta:
– A czemu uważasz inaczej?

Zalozyl noge na noge, pochylil sie w jej strone i wzial gleboki oddech. Zatrzymal powietrze, mierzac ja wzrokiem, a potem wypalil:
- Bo robie to dla zysku.
Jestes c h u j e m, Gibril.

Odsunęła się.
– Och, chcesz, żebym miała wobec ciebie dług?
Chujem, jakich mało, o.

- Raczej: masz u mnie otwarty rachunek i regularnie oplacasz raty.
Odchylil sie i usmiechnal.
- Lena, to byl dowcip.
Daj jej chwile na przetrawienie. Doslownie i w przenosni.
- Oczywiscie, ze jestem do ciebie przywiazany, inaczej nie mialbym obraczki na palcu. Nigdy nie robilem tego dlatego, ze oczekuje rewanzu. Nie jestes mi nic dluzna. Gdybys byla, nie chcialbym dawac ci ciagle wiecej.
Znow byl blisko.
- Chcialbym dawac ci to ciagle, ale przeciez nie moge.
Wygladal jakby go to martwilo. Zreszta tak wlasnie bylo, inaczej nie zrobilby tego, co zrobil.

Prychnęła.
– Och, naprawdę, świetny żart.
Wreszcie odetchnęła i rozluźniła się. Odgarnęła z czoła niesforny kosmyk.
– Wiesz, że to tak samo działa z mojej strony – powiedziała cicho.
Zaczęła grzebać łyżeczką w pustym pucharku.

Zasmial sie i potarmosil ja za wlosy.
- Pozwol mezczyznie byc mezczyzna, kochanie.
Poprosil o rachunek i dolal jej szampana.

Z chęcią się napiła.
– Przecież pozwalam. Lubię czuć się kobietą.
Co powinien odczytać jako lubię być adorowana, ale chyba już to wie.

Prychnal.
- Co jest milego w byciu kobieta?
Hahahahahaha!

– Choćby to, że mówisz do mnie "kochanie".
Pokazała mu język.

Rozsiadl sie wygodnie; machnal reka.
- Ty tez tak do mnie mowisz. Co jeszcze?
No, niech sie popisze.

– Lubię czuć, że się mną opiekujesz, że o mnie dbasz.

Usmiechal sie coraz szerzej.
- Wciaz nie widze roznicy.
Dran.

Zirytowała się.
– Co ty chcesz ode mnie wyciągnąć? Że uwielbiam czuć w sobie twojego kutasa? Przecież to wiesz.

Powiedziala to troche za glosno, co zamiast Gilberta pohamowac, tylko sprowokowalo do podtrzymania konwersacji.
- Liczylem na cos subtelniejszego.
Podrapal sie po brodzie.
- Nie, w sumie na to wlasnie liczylem.
Usmiechnal sie szeroko.

Nie mogła powstrzymać uśmiechu.
– Nie robię z tego jakiejś tajemnicy. Zawsze ci mówię, co czuję i myślę.
Napiła się i zapaliła.
Kelner w międzyczasie przyniósł rachunek, czy będą się już zbierać?

Powinni. Zaplacil.
- Nie masz jakiegos kompleksu, ze ja mam penisa, a ty nie?
Jestem fanka ich rozmow.

Taa, ich rozmowy zawsze są ciekawe.
– A dlaczego myślisz, że mam?
Odpowiedź interesuje w równym stopniu mnie, jak i ją.