Los Angeles

I znowu zaskok!
Zupełnie jej to nie przeszkadzało, westchnela, wbiła mu paznokcie trochę mocniej i poruszała się pon nim synchronicznie. Patrzyła na jego twarz.

To milo, bo on patrzyl na nia. 
- Au - powiedzial.

Zasmiala się.
- Kiedy chciałeś, żebym cię uderzyła, nie narzekales, ze boli.
Pokazała mu język.

Niezbyt rozsadne, bo zaraz ja w ten jezyk ugryzl. Kiedy puscil, powiedzial:
- To byla inna gra.
Tak sobie mysle, ze to nie byla gra.
- W zasadzie to nie byla nawet gra.
Alez on sie slucha ostatnio. To pewnie po tym, jak prawie go zabilam.

Westchnela i poluznila nacisk paznokci na jego plecach.
- Zróbmy to powoli - wymruczala.

Wyprostowal lokcie, odchylil sie.
- Nie boisz sie, ze ktos bedzie przejezdzal?... Aaa...
Nie wiedzial, ze takich rzeczy sie nie mowi, bo zaraz ktos przejedzie.

- Ooooch... I co zrobią? Zatrzymają się, żeby... Poooopatrzec?
Ojej, a ona ciągle w tej jego koszuli!
- Ja jestem... Mmm... Ubrana.
Jaka dowcipna, patrzcie. Myśle, ze na razie nikt nie przejeżdżal, ale to się moze przecież zmienić w każdej chwili.

Rozbawilo go to, bez kitu, on ma moje poczucie humoru. Zlapal ja za kolnierzyk koszuli, przyciagnal, calujac, a potem cieszyl sie dotykaniem jej przez cienki material, sciskal szyje, masowal bark.
- Ja bym sie zatrzymal.
Hahahahahah.

- No pewnie, że tak, jesteśmy przecież... OCH! Tacy pięęęęękni....
No są. Ale już się przestała na tym skupiać, bo on ją przecież obmacywał. Oplotła mu biodra nogami i wciągnęła go głębiej w siebie, wzdychając przy tym głośno.

Och, jak milo. Chcialabym czasem myslec jak ona. Piasek parzyl go w stopy, kiedy suwal sie w niej gleboko. Pocil sie od wysilku w palacym sloncu, ale coz, byla tego warta.

Ona krzyczała głośno, a drogą przejechał samochód. I trąbił. Ale się nie zatrzymał.
Z trudem się zaśmiała.
- Widzisz? Aaaaaaa... Nie zatrzymali... się... Mmm...
Oddech miała nierówny, policzki zaróżowione, oczy błyszczące. Było jej gorąca - od słońca, ale przede wszystkim od Gilberta.

Minimalnie przyspieszyl, bo juz nie mogl sie powstrzymac. Rzucil okiem na samochod, ale on nie Jethro, nie rozpoznal modelu. Dyszal glosno.

Piasek drapał ją w tyłek, dobrze, że miała koszulę, bo pewnie podrapałby jej całe plecy.
Błyskawicznie poziom jej podniecenia wzrósł. Przez niego zaraz dojdzie.
- Ach, Gilbercie!
Nie dbała o to, kto ją słyszy, mogłaby to krzyczeć tak głośno, aż usłyszą całe masy.

Masy krewetek? Demaskujecie mi Gilberta. Minal ich kabriolet wyladowany spoconymi, piszczacymi dziewczynami. Tak sobie mysle, ze wychowanie Gilberta w Vegas mialo duze znaczenie dla jego stylu zycia. Nie mogl nie zerknac. Potem wystarczylo, ze popatrzyl znow na Lene i mial silny wytrysk.

Tym razem kiedy doszła, uwaga, z a m i l k ł a.
Nie krzyczała.
Nie jęczała.
Nie wzdychała.
Patrzyła na niego i w milczeniu przeżywała.

To tylko spowodowalo, ze nie zatrzymal sie od razu. Cialo go mrowilo, drzal z rozkoszy.

Właśnie się zastanawiałam, czy oni nie powinni przypadkiem przedyskutować kwestii nazwiska. No bo hajtnęli się, fajnie, ale ja nawet nie wiem czy ona chce zatrzymać własne czy nie. Moim zdaniem nie powinna chcieć. Ale się pewnie przekonamy, kiedy już na to wpadnie.
Wracając do nich.
Lena cała się rozluźniła, wyciągnęła szyję i pocałowała go. Objęła go rękami i tak go przytulała, wreszcie jednak zorientowała się, że może jest mu niewygodnie. Zdjęła nogi z jego bioder i wysunęła go z siebie.
Uśmiechała się.

Ja nie wiem, jak on ma na nazwisko. Gilbert Gilbert jest niezlym dowcipem, ale czy to prawda?
Podniosl sie i po namysle wszedl do wody. Teraz byla przyjemnie chlodna. Odplynal kawalek.

Biedna. Pozostało jej całe życie nosić nazwisko oszusta. Który ją chciał zabić.
Nie miała teraz ochoty pływać. Owinęła się jego koszulą i przysunęła trochę do wody. Chłodziła sobie stopy i obserwowała Gilberta.
Się zrobiła milcząca.

Popluskal sie chwile i podplynal z powrotem. Objal ja za kostki i ugryzl w duzy palec, potem calowal lydke. Zatrzymal sie i rzucil jej przepiekne spojrzenie. Moze sobie nawet wziac jego imie, cokolwiek zechce.

O matko i wtedy byłaby Leną Gilbert, pamiętam, jak Lysia opowiadała o jakiejś lasce z jakiegoś serialu, która się tak nazywała.
- Auć?
Tak, zapytała, bo się zdziwiła, że ją ugryzł, a zaraz potem westchnęła i zapatrzyła się na niego.
- Masz takie piękne oczy...
I ani słowa o tym, że nie chce być komplementowany, bo ona się wkurzy.

HAHAHAHAHAHAH. Ja nawet wiem z jakiego. Przyzwyczajaj sie do jej nowego nazwiska. Usmiechnal sie podstepnie.
- Dziekuje.
Podciagnal sie wyzej i polizal ja po udzie.

O jezu.
- Ależ proszę.
Chyba zaczęła myśleć jednak o tym nazwisku. Miała jakiś nieobecny wyraz twarzy.

- Myslisz, co jeszcze mam pieknego?
Polozyl glowe na jej nodze.

Potrzasnela głowa.
- Co? Myślałam o... Zresztą, nieważne.
Uśmiechnęła się do niego, ale chyba niezbyt zręcznie zatuszowala swoje zamyślenie.